تاریخچه چسب ها

تاریخچه چسب ها

چسب یک کلمه ساده چهار حرفی و در عین حال پایه و اساس یک صنعت جهانی چند میلیارد دلاری است که بیش از 750 شرکت را در بر می گیرد که همگی برای سهمی از بازار جهانی رقابت می کنند. تحقیقات اخیر همچنین نشان می دهد که تقریباً 50 شرکت از این 750 شرکت 50 درصد از فروش را در صنعت چسب تشکیل می دهند.

شواهدی از استفاده از چسب وجود دارد که قدمت آن به 4000 سال قبل از میلاد می رسد. در مطالعات انجام شده در محل دفن قبایل ماقبل تاریخ، رزین های چسبنده از شیره درختان برای تعمیر ظروف سفالی استفاده شده است. مجسمه های معابد بابلی نیز استفاده از چسب قیر مانند برای چسباندن کره چشم عاج را به حدقه چشم نشان داده اند.

شواهد دیگری مبنی بر استفاده تاریخی از چسب وجود دارد که قدمت آن به 1500 تا 1000 سال قبل از میلاد برمی‌گردد، جایی که  نقاشی‌های دیواری نشان داده‌اند که از آن برای عملیات چسب‌کاری چوب استفاده می‌شود. در واقع در ساخت تابوت برداشته شده از مقبره شاه توت از چسب استفاده شده است! با توجه به این شواهد، جای تعجب نخواهد بود که موزه‌های سراسر جهان آثار باستانی زیادی را با شواهدی از استفاده اولیه از چسباندن یا لمینت کردن با چسب حیوانی، به‌ویژه آن آثار باستانی از مقبره‌های فراعنه مصر نگهداری می‌کنند. حدود 200 پ.م. روشهای ساده برای تولید و استفاده از چسب حیوانی در ادبیات ارجاع شده است.

تاریخچه چسب‌ها بین 1 تا 500 بعد از میلاد ادامه دارد، زمانی که رومی‌ها و یونانی‌ها از چسب برای چسباندن لایه‌های نازک چوب استفاده می‌کردند و چسب‌های حیوانی و ماهی را تصفیه می‌کردند و همچنین انواع دیگر چسب‌ها را با استفاده از مواد طبیعی مانند سفیده تخم‌مرغ، خون، استخوان، پوست، شیر، پنیر، سبزیجات و غیره به‌کار می‌بردند. علاوه بر موم، برای چسباندن تخته های چوب در قایق ها و کشتی ها، آنها را ضد آب می کند.

در حالی که بسیاری از کاربردهای تاریخی چسب ها در تاریخ از بین رفته است، در حدود سال 1700 پس از میلاد استفاده از چسب ها به طور رایج مورد نیاز بود و به سرعت انجام می شد. در هلند اولین کارخانه چسب تجاری ساخت چسب حیوانی از پوست تاسیس شد که در سال 1750 منجر به اولین ثبت اختراع چسب برای چسب ماهی در بریتانیا شد. این امر منجر به ثبت اختراعات زیادی برای چسب ها با استفاده از لاستیک طبیعی، استخوان های حیوانی، ماهی، نشاسته و پروتئین شیر شد و تا سال 1900 تعداد زیادی کارخانه در ایالات متحده وجود داشت که از این مواد خام چسب تولید می کردند.

انقلاب صنعتی باعث افزایش سریع پیشرفت‌های فنی شد که منجر به استفاده از مواد جدید در تولید چسب شد و پیشرفت طبیعی از آنجا منجر به ایجاد اولین پلیمر پلاستیکی از نیترات سلولز شد. این در ابتدا در تولید توپ های بیلیارد استفاده می شد که قبلاً از عاج ساخته می شد. در سال 1910 دوره پلاستیک با تولید فنولیک باکلیت که یک پلاستیک گرماسخت است آغاز شد. از این نقطه به بعد، استفاده از رزین های فنولیک در تولید چسب ها به سرعت گسترش یافت. بسیاری از پلاستیک ها و لاستیک های جدید به صورت مصنوعی در سال های بین 1920 تا 1940، که بسیاری از آنها در طول جنگ جهانی دوم ساخته شدند.

جنگ جهانی دوم باعث رشد سریع صنعت چسب مصنوعی شد. در این زمان بود که سازندگان شروع به در نظر گرفتن انعطاف‌پذیری، چقرمگی، زمان پخت و مقاومت دما/شیمیایی چسب‌هایی کردند که در خط مونتاژ خود استفاده می‌کردند.

 

امروزه از چسب ها برای کاربردهای بی پایان استفاده می شود. در بسیاری از فرآیندهای تولید از چسب ها برای جایگزینی دوخت، منگنه و بست استفاده می شود.

چسب ها به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ما تبدیل شده اند. انواع مختلفی از چسب ها وجود دارد که از منابع طبیعی و مصنوعی مشتق شده اند. چگونه می توانید با این همه فناوری در حال تغییر همگام باشید؟ با ما همراه باشید تا از اخبار و روندهای صنعت به روز بمانید.

تاریخچه چسب ها

کاربردهای متنوع چسب‌

از قرن نوزدهم به بعد با پیدایش چسب‌های سنتتیک که درآزمایشگاه ها پلیمرساخته شده اند،چسب‌های،گیاهی وحیوانی از صحنه خارج کرده یا بسیار کمرنگ شدند. صنعت چسب به صورت گسترده ای در حال رشد می‌باشد و تعداد محدودی وسایل مدرن ساخت بشر وجود دارد که از چسب در آنها استفاده نشده است. در اتصالات اغلب وسایل از یک جعبه بسیار ساده تا هواپیمای از انواع مختلف چسب و درزگیر استفاده شده است.

صنعت ساختمان

چسبها جزئی جدایی ناپذیر از ساختمانها هستند،ازچسبهای لوله PVC فشارقوی آب و فاضلاب گرفته تا چسبهای درزگیر سیلیکون (چسب آکواریوم) ، چسب کاشی،چسب کاغذ دیواری،چسب سنگ و همچنین چسب 123 برای سازه های چوبی کابینتهایMDF، چسب چوب و همچنین فوم ها و ماستیک های پلی یورتان با کاربرد فروان برای عایق کردن و درزگیری انواع شکاف ها.

اجزای تشکیل دهنده چسب‌ها

مواد پلیمری (بسپار)

چسب‌ها،همگی حاوی بسپار (پلیمر) هستند یا پلیمرها درحین سخت شدن چسب‌ها بوسیله واکنش شیمیایی پلیمرشدن افزایشی یا پلیمرشدن تراکمی حاصل می‌شوند. پلیمرها به چسب‌ها قدرت چسبندگی می‌دهند.می‌توان آنها را به صورت رشته‌هایی از واحدهای شیمیایی همانند که بوسیله پیوند کووالانسی به هم متصل شده‌اند، درنظرگرفت. پلیمرها در دماهای بالا روان می‌گردند و درحلال‌های مناسب حل می‌گردند. خاصیت روان شدن آنها در چسب‌های حرارتی و خاصیت حل شوندگی آنها در چسب‌های بر پایه حلال، یک امر اساسی می‌باشد. پلیمرهای شبکه‌ای درصورت گرم شدن جریان نمی‌یابند، ممکن است درحلال‌ها متورم گردند، ولی حل نمی‌شوند. چسب‌های ساختمانی، شبکه‌ای هستند، زیرا این مورد خزش (تغییر شکل تحت بار ثابت) از بین می‌برد.

افزودنیهای دیگر به چسب و درزگیر

بسیاری ازچسب‌ها،علاوه بر مواد پلیمری دارایافزودنیهایی هستند از قبیل:
1. مواد پایدارکننده در برابر تخریب توسط اکسیژن و اشعهUV
2. مواد نرم کننده که قابلیت انعظاف را افزایش می‌دهد و دمای تبدیل شیشه‌ای ( Tg ) را کاهش می‌دهد.
3. مواد پرکننده معدنی (فیلر) که میزان انقباض در سخت شدن را کاهش می‌دهد و خواص روان شدن را قبل از سخت شدن تغییر می‌دهد و خواص مکانیکی نهایی را بهبود می‌بخشد.
4. مواد روان کننده که بیشتر برای بهبود فرآیند تزریق یا اعمال چسب ها تحت فشار افزوده می شوند .

یک دیدگاه بنویسید

برای افزودن دیدگاه باید وارد شوید