تاریخچه چسب ها
چسب ها با انواع مختلف همیشه با بشر مدرن بوده است. از دوران ما قبل تاریخ حدود 200 هزار سال پیش ، تا عصر برنز ، چسب های ساخته شده از منابع طبیعی خدمات بزرگی را به اجداد ما ارائه می دادند که موفق به ساخت ابزار، سلاح بهتر و حفظ فرهنگ خود با استفاده از کاربردهای بی شمار این ترکیبات عالی شدند.
برخی از مشهورترین نمونه های استفاده اولیه از چسب در موارد تزئینی مربوط به 6 هزار سال پیش، تبرها و نوک پیکان های مربوط به 5200 سال پیش ، سوابق قدیمی 3500 ساله چسب در ایجاد پاپیروس و کارهای چوبی لمینت است که با هم ترکیب شده اند، چسب موجود در مقبره های فرعون مصر 2500 ساله. با ظهور امپراتوری های یونان و روم.
در حالی که تمدن های اولیه بیشتر به چسب های ساخته شده از مواد لاستیکی تحت عملیات حرارتی متکی بودند ، تنها چسبی که معمولاً در اروپا بین سقوط امپراتوری روم و جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار می گرفت چسب های ساخته شده از پوست حیوانات ، بافت همبند و سم بود. آن قسمت ها پخته و به ژله تبدیل شده و سپس خشک شده و به صورت پودر نگهداری می شدند.
در صورت نیاز، پودر را در آب مخلوط کرده و به آرامی می پختند تا جایی که به ضخامت دلخواه برسد. در طول آن قرن ها ، این فرمول چسب نه توسط مردم ، بلکه توسط سازندگان مبلمان و کارگران چوب استفاده می شده است. با جنگ جهانی، چندین نوع چسب طبیعی دیگر اختراع و به مردم عادی معرفی شد (چسب شیر و چسبهای نیتروسلولزی که قابل اشتعال بودند)، اما انقلاب واقعی در دهه 1930 با ظهور شیمی و صنایع مدرن رخ داد. پس از آن بود که سرانجام دانشمندان و شیمی دانان توانستند اسرار چسب پلاستیکی ، لاستیکی و رزینی مصنوعی را کشف کنند.
این طلوع چسب های صنعتی بود، که در طول جنگ جهانی دوم به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت و ارتش بیشتر دانشمندان و مخترعان را برای کشف ترکیبات مفید جدید (مانند نئوپرن ها ، اپوکسی ها و اکریلونیتریل ها) تحت فشار قرار داد. بعد از جنگ ، عموم مردم و صنعت می توانستند چسب هایی با هر ویژگی که دوست داشتند ، از جمله ضد آب بودن پیدا کنند.
کاربردهای متنوع چسب
از قرن نوزدهم به بعد با پیدایش چسبهای سنتتیک که درآزمایشگاه ها پلیمرساخته شده اند،چسبهای،گیاهی وحیوانی از صحنه خارج کرده یا بسیار کمرنگ شدند. صنعت چسب به صورت گسترده ای در حال رشد می‌باشد و تعداد محدودی وسایل مدرن ساخت بشر وجود دارد که از چسب در آنها استفاده نشده است. در اتصالات اغلب وسایل از یک جعبه بسیار ساده تا هواپیمای از انواع مختلف چسب و درزگیر استفاده شده است.
صنعت ساختمان
چسبها جزئی جدایی ناپذیر از ساختمانها هستند،ازچسبهای لوله PVC فشارقوی آب و فاضلاب گرفته تا چسبهای درزگیر سیلیکون (چسب آکواریوم) ، چسب کاشی،چسب کاغذ دیواری،چسب سنگ و همچنین چسب 123 برای سازه های چوبی کابینتهایMDF، چسب چوب و همچنین فوم ها و ماستیک های پلی یورتان با کاربرد فروان برای عایق کردن و درزگیری انواع شکاف ها.
اجزای تشکیل دهنده چسبها
مواد پلیمری (بسپار)
چسبها،همگی حاوی بسپار (پلیمر) هستند یا پلیمرها درحین سخت شدن چسبها بوسیله واکنش شیمیایی پلیمرشدن افزایشی یا پلیمرشدن تراکمی حاصل می‌شوند. پلیمرها به چسبها قدرت چسبندگی می‌دهند.می‌توان آنها را به صورت رشته‌هایی از واحدهای شیمیایی همانند که بوسیله پیوند کووالانسی به هم متصل شده‌اند، درنظرگرفت. پلیمرها در دماهای بالا روان می‌گردند و درحلال‌های مناسب حل می‌گردند. خاصیت روان شدن آنها در چسبهای حرارتی و خاصیت حل شوندگی آنها در چسبهای بر پایه حلال، یک امر اساسی می‌باشد. پلیمرهای شبکه‌ای درصورت گرم شدن جریان نمی‌یابند، ممکن است درحلال‌ها متورم گردند، ولی حل نمی‌شوند. چسبهای ساختمانی، شبکه‌ای هستند، زیرا این مورد خزش (تغییر شکل تحت بار ثابت) از بین می‌برد.
افزودنیهای دیگر به چسب و درزگیر
بسیاری ازچسب‌ها،علاوه بر مواد پلیمری دارایافزودنیهایی هستند از قبیل:
1. مواد پایدارکننده در برابر تخریب توسط اکسیژن و اشعهUV
2. مواد نرم کننده که قابلیت انعظاف را افزایش می‌دهد و دمای تبدیل شیشه‌ای ( Tg ) را کاهش می‌دهد.
3. مواد پرکننده معدنی (فیلر) که میزان انقباض در سخت شدن را کاهش می‌دهد و خواص روان شدن را قبل از سخت شدن تغییر می‌دهد و خواص مکانیکی نهایی را بهبود می‌بخشد.
4. مواد روان کننده که بیشتر برای بهبود فرآیند تزریق یا اعمال چسب ها تحت فشار افزوده می شوند .
یک دیدگاه بنویسید
برای افزودن دیدگاه باید وارد شوید