انتخاب چسب متناسب با کاربری شما

شش سوال کاربردی جهت انتخاب چسب مورد نظر شما

سوالات زیر به شما کمک خواهند کرد تا انتخاب چسب را برای خودتان کوتاه کنید.

چه موادی به یکدیگر باید چسبیده شوند؟

چسب های سازه ای با چسبیدن به سطح بالای قطعات ،کار می کنند، بنابراین مهم است که مواد و شرایط دقیق روی آن سطح ها را بشناسید. برای فلزات، آیا چسب به فلز خام اعمال خواهد شد، یا رنگ یا پوششی روی سطح وجود دارد؟ برای پلاستیک ها، کدام رزین پایه مد نظر می باشد؟ آیا عوامل آزاد سازی باقیمانده روی سطح های استفاده شده، برای آزاد سازی قالب وجود خواهند داشت؟

زمان گیرایی نهایی چقدر باشد؟

چسب سازه ای انتخاب شده باید زمان گیرایی کافی داشته باشد تا اجازه مخلوط کردن و اعمال چسب و تجمیع قطعات چسبیده را بدهد. مونتاژ های کوچکتر یا فرآیندهای تولید با زمان چرخه کوتاه ممکن است بتوانند از چسب سازه ای با سرعت درمان بالای پنج دقیقه یا کمتر استفاده کنند، در حالی که مونتاژ های بزرگتر که نیاز به تراز و نگه داری دارند، احتمالاً نیاز به زمان گیرایی بیش از 20 دقیقه خواهند داشت

آماده سازی سطح مورد نیاز چگونه می باشد؟

چسب های سازه ای به طور کلی سطح های تمیز، خشک و عاری از روغن را برای چسبندگی ترجیح می دهند. این به طور معمول به معنای و پاک کردن سطح با حلال، یا پاک کردن حلال و سپس شیمیایی کردن یا استفاده از پرایمر است.

چه نوع اتصالاتی برای چسب های سازه ای مناسب هستند؟

اتصالات که باعث چسبندگی چسب به نیروهای برش کشش یا فشار می شوند، بالاترین مقاومت را فراهم می کنند. اتصالتی که به سمت نیروهای پوسته ای یا شکاف، نیروهای تماس و گشتاور اعمال می شوند، مقاومت چسبندگی کمتری خواهند داشت، اما ممکن است برای نیازهای کاربری شما، کافی باشد. علاوه بر این، ضخامت خط چسبیدگی بهینه معمولاً در بازه 125 تا 500 میکرون است. فرآیند تأیید کارایی چسب همیشه باید شامل آزمایش های تجمعات نمونه باشد تا اطمینان حاصل شود که چسب سازه ای عملکرد کافی را ارائه خواهد داد..

چگونه چسب های سازه ای استفاده و اعمال می شوند؟

 چسب های سازه ای در اشکال مختلفی از جمله مایعات با ویسکوزیته کم خمیر های بدون افت، فرمولاسیون های یک و دو جزیی، عمر کار کوتاه و بلند و اندازه ها و شکل های بسته بندی مختلف، عرضه می شوند. بیشتر چسب های سازه ای دو قسمتی

در ظروف حجیم  و محفظه های ترکیب کننده کاربردی، در دسترس هستند.

چه خصوصیات عمومی در انواع مختلف چسب های سازه ای وجود دارد؟

کلیه چسب های سازه ای دارای حداقل 7 مگاپاسکال مقاومت برشی به آلومینیوم فرا دارا می باشند. اما چسب مختلف خصوصیات مختلفی دارند.

چسب های اپوکسی دو‌جزئی (که با ترکیب دو مولفه ترکیب می شوند) و تک جزئی (که با دما خشک می شود) می باشند. این چسب ها به طور کلی بالاترین استحکام و عملکرد را دارند. همچنین بهترین مقاومت در برابر حرارت، حلال ها و شرایط آب و هوایی را فراهم می کنند. این چسب ها به فلزات، چوب و بتن می چسبند. چسب های اپوکسی انعطاف پذیر هستند، به بعضی از پلاستیک ها و لاستیک ها می چسبند. چسب های اپوکسی نیاز به سطح های تمیز و خراشیده دارند تا استحکام چسبندگی حداکثری را بدست آورند.

چسب های اکریلیک دو جزئی هستند و مقاومت چسبندگی و ماندگاری عالی را فراهم می کنند( کمی کمتر از چسب های اپوکسی). ویژگی اصلی این چسب سهولت در استفاده و فرآیند تولید آسان تر می باشد. همچنین سرعت خشک شدن بسیار بالا، تحمل بالاتر برای سطوح چرب یا نا آماده و همچنین قابلیت چسباندن تمام پلاستیک ها را دارا می باشند. فرمولاسیون جدید چسب های اکریلیک با دمای اتاق پایدار بوده و دارای عمر طولانی تر جهت استفاده می باشند؛ همچنین بوی کمتری نسبت به چسب های اکریلیک معمول دارند. توجه شود چسب اکرلیک با خمیر سیمان اکرلیک متفاوت می باشد.

چسب های یورتان، دو جزئی هستند که زمان خشک شدن نسبتاً بالایی دارند به همین دلیل مقاومت بسیار خوبی در برابر ضربه و چسبندگی خوبی به بیشتر پلاستیک ها دارند. آنها همچنین به چوب، بتن و لاستیک ها خوب می چسبند، اما معمولاً مقاومت کمتری در برابر حلال ها و درجه حرارت بالا دارند. چسب خشک نشده، حساس به رطوبت بوده و مقاومت را کامل نمی کند.

چسب های سیانواکریلات (چسب های فوری) مایعات تک جزئی با لزجزت پایینی هستند که با هوای محیط و رطوبت، بسیار سریع خشک می شوند. آنها به پلاستیک ها، فلزات و لاستیک ها خوب می چسبند. با استفاده از پرایمرها، آنها می توانند به پلاستیک های با انرژی سطح کم و الاستومرها بچسبند. این چسب ها در مقایسه با چسب های سازه ای، دارای انعطاف پذیری، مقاومت پوسته و مقاومت در برابر ضربه کمتری می باشند. به طور کلی برای چسباندن اشیا و قطعات کوچک استفاده می شود.

چسب های آنرابیک چسب های تک جزئی هستند که در تماس با فلز و در شرایط بدون هوا خشک می شوند. خاصیت مقاومت شیمیایی، لرزش و شوک مناسبی در اتصالات ایجاد می کند. به دلیل ماهیت مایع این چسبها، فواصل بین سطوح یا رزوه ها به خوبی پر شده و به همین دلیل حفاظت کاملی در برابر نشتی و زنگ زدگی ایجاد می نمایند.

چسب های PUR (چسب های پلی یورتان-واکنشی) چسب های تک جزئی هستند که از پلیمرهای اوره با مواد شیمیایی مبتنی بر گروه ایزوسیانات ساخته شده است؛ این چسب ها همانند فرآیند هات ملت ها خشک می شوند، اما با رطوبت محیط، چسبندگی نزدیک به چسب های سازه ای پیدا می کنند. در 24-48 ساعت می تواند به مقاومت برشی حداکثر 7 مگاپاسکال دست یابند . این چسب ها انعطاف پذیر و مقاوم در برابر دمای بالا و بیشتر حلال ها می باشند. بیشتر در مواردی استفاده می شود که حداقل یک زیرسطح حاوی یا انتقال دهنده رطوبت باشد (مانند صنایع خودروسازی، صنعت بسته‌بندی، صنایع چوب، صنایع چاپ ،صنعت کفش وصنعت ساختمان‌سازی).

دیدگاه ها بسته شده اند.